Makamba alweer 2 maanden op Curacao

Hi lieve mensen,

Inmiddels is het alweer 2 maanden geleden dat ik het koude Nederland verlaten heb, de tijd vliegt echt voorbij! Gelukkig kan ik jullie wat leesstof voeren, want ik maak echt wat mee hier. Ik heb vooral gemerkt dat Curaçao best veel verschillen heeft met Nederland. De ene keer word ik daar blij van en de andere keer denk ik: oja, ik zit op Curacao haha, want echt alles gaat hier gedeeld door 4. Wat wij aan Nederland teveel aan stress hormonen aanmaken, maken ze hiervan in Curacao te weinig aan. Als werknemers in NL zien dat er veel mensen in de rij staan, is vaak iedereen bereid om een stap harder te lopen. Hier op Curacao lijkt het alsof ze alles dan expres nog even wat langzamer doen en zal niemand ook maar een stap harder lopen. Alles gaat hier zo traag. Dat zorgt soms wel eens voor wat irritatie, als je 2 uur moet wachten om je verzekeringspasje op te halen, je 2 uur bij de immigratie dienst moet wachten en dan te horen krijg dat je een verkeerd document hebt meegenomen en je weer ‘immer gerade aus nach haus’ mag en de volgende dag weer vrolijk mag aansluiten in de rij. Gelukkig konden Anouk (huisgenootje) en ik hier heel hard op lachen, maar eigenlijk konden we wel janken. Je houdt er overal al rekening mee dat je lang moet wachten. Je geduld word hier in ieder geval lekker op de proef gesteld:P.

Fat, fatter, fattest
Je ziet hier ongeveer om de 50 meter een Mac Donald, Burger King of iets wat er op lijkt. Het eten in de supermarkt is erg duur en de lonen zijn hier laag, dus je kan je voorstellen dat de gemiddelde bevolking niet bepaald slank te noemen is.

Work
De tweede week dat ik hier zat, na wat aclimatie-wennen (he pap:P) ben ik begonnen bij Zanzibar. Ik werkte daar 5 dagen in de week gemiddeld 9.5 uur per dag achter de bar, in het restaurant en op het strand. Ik ben er hier wel achter gekomen dat ik niet echt in de wieg gelegd ben voor zwaar horeca werk. Je maakt veel uren en je moet veel lopen/staan,waar mijn rug mij niet altijd heel dankbaar voor is geweest. Ik ben toen 4 dagen gaan werken,om te kijken hoe dit zou gaan, maar dit hielp niet veel daarom heb ik aangegeven dat ik wou stoppen. Wel echt jammer dat ik moest stoppen vanwege de leuke collega's, maar het schijnt dat wijsheid met de jaren komt:P. Ik ben flink aan het solliciteren gegaan,heb mijn charmes in de strijd gegooid;) en heb gelukkig nieuw werk kunnen vinden! Ik ben nu begonnen bij Scuba Lodge een leuk boutique hotel/restaurant aan zee. Hier werk ik nu eerst een maand in het restaurant en waarschijnlijk ga ik dan doorstromen naar de front office/ receptie. Er heerst daar een hele gezellige ‘Vital Palace’ sfeer, dus dat moet helemaal goed komen. De enige kanttekening is,of misschien juist leuk dat ik jullie nog wat langer jaloers kan maken en dat ik jullie in NL nog niet lastig hoef te vallen, is dat ze willen dat ik daar wat langer blijf werken. Hoe dat precies verder gaat is nog heel onduidelijk dat ga ik binnenkort bespreken.

Mijn huis is pluis
Het huis waar ik in woonde is heel gezellig, altijd mensen thuis en altijd wat te doen. Toch ben ik sinds vorige week maandag verhuisd naar een nieuw stekkie en ben ik bij Anne gaan wonen. Anne ken ik een beetje vanuit Zwolle. Ik woon nu samen met haar in een appartement bij een studenten complex. Het is hier ook een stukje schoner en ik heb toch liever wat anders in mijn bed liggen dan kakkerlakken. Ik vind het wel jammer, dat ik weg ging bij mijn oude huis, want het was echt mijn thuis geworden maar ik weet zeker dat het hier ook leuk word! Anne en ik missen hier namelijk allebei een beetje de oosterse nuchterheid, dus kunnen wij elkaar hier mooi mee lastig vallen:P

Chaos in het verkeeros
Verder is het verkeer in NL heel goed geregeld en worden wij al boos als er 1 gat in de weg zit. Op Curaçao zitten de wegen onder de gaten en mag je blij zijn dat je een stuk weg vind zonder gaten. Ik heb hier eigenlijk nog nooit een snelheidsbord gezien , knipperlichten doen ze niet aan en als de auto’s hier APK gekeurd moesten worden was zeker 3 / 4 van alle auto’s op het eiland afgekeurd. Verder zouden alle Antilianen vreselijk arm worden als de regel hier komt; 360 euro betalen voor iedere keer onnodig toeteren en handsfree bellen hebben ze ook nog nooit van gehoord. Je hebt ook bijna in geen enkele auto airco (mits je de hoofdprijs wil betalen), maar wij hebben daarvoor in de plaats gelukkig ARKO (Alle Ramen Kunnen Open). De eerste keer dat ik hier in de auto stapte en weg wilde rijden zat een huisgenoot bij mij in de auto en ik deed netjes mijn auto ritueeltjes; gordel om, spiegels goed, lichten aan, maar dat is niet helemaal Curaçao-proof en niet zoals het hier werkt. De BOB heeft ook eigenlijk vaak wel wat op haha, maar ik doe natuurlijk altijd voorzichtig. In NL zou je in paniek raken als je een lekke band hebt, want hoe met je zoiets vervangen. Ik heb in 6 weken tijd 3 lekke banden gehad (waarvan 1 van mijn eigen auto haha). Als ik nu een lekke band heb denk ik, oh kijk het is weer tijd om een bandje te verwisselen. Ik wist niet eens dat ik dit überhaupt kon, misschien toch een job switch maken;)

Say no to muskito
Verder heerst er op het eiland op het moment Chikungunya. Ik weet niet wie die naam heeft bedacht, maar ik weet wel dat dit nooit mijn beste vriend zal worden. Het is een muggenziekte en ze verwachten dat zeker 80 procent van het eiland deze ziekte voor kerst heeft gehad. Je raakt hierdoor een paar dagen soort van verlamd en ik kon 2/3 dagen niet lopen. Verder ben je heel moe, futloos, zere spieren, hoge koorts en je hebt veel pijn aan je gewrichten. Je kan er niets tegen doen en je moet het echt uitzieken. Het kan maanden duren voordat het weg is en ik heb zelf nog wel regelmatig last van, maar ik ben allang blij dat ik weer ‘normaal ‘ kan functioneren in hoeverre dat überhaupt mogelijk is;). Dit was niet bepaald de gezelligste week in mijn leven. Het lijkt net of de muggen hier de hele dag redbull drinken, want ze stuiteren alle kanten op en er zijn er heel veel.

Verder ben ik nog steeds een attractie voor de mensen uit Venezuela en Colombia,omdat die mensen allemaal bij mij tot de navel komen willen ze steeds met mij op de foto. Misschien moet ik hier maar eens geld voor gaan vragen:P

Oja, bijna vergeten te zeggen. De gevoelstemperatuur ligt hier vaak rond de 30/35 graden:P

Tot de volgende story

Dikke kus uit Curacao

Eerste dagen op Curacao

Hi mensen,

Ik heb toch maar besloten af en toe een blog bij te houden, voor diegene die het leuk vindt om te lezen.

Mijn avontuur begon eigenlijk al op schiphol. Na een kus, knuffel en een traan van pap,mam, Jorien en Ryan, ben ik de douane door gegaan. Aangekomen bij de gate kreeg ik te horen dat ik samen met ongeveer 30 mensen overboekt was op de vlucht en dat het niet zeker was dat ik meekon met het vliegtuig. In het ergste geval kon ik niet mee en moest ik tot de dag erna wachten. Ik hoorde overal al dat niemand meer mee kon. Dit waren niet bepaald de leukste minuten in mijn leven. Na een uur wachten ben ik maar eens naar voren gelopen in de hoop dat ik nog mee zou kunnen. Vijf minuten voordat het vliegtuig zou vertrekken mocht ik als één van de laatste toch nog mee en dacht bij mijzelf dit is zeer oke haha! De vlucht is prima verlopen, ik heb in ieder geval geen honger gehad, want de KLM weet wel wat voeren is.

Eenmaal aangekomen was ik al meteen verkocht door de palmbomen haha. Ik werd opgehaald door een nederlandse man, dat was wel erg fijn want je kent natuurlijk niets. De eerste dagen hier zijn heel erg wennen, want je krijgt echt een cultuurshock, alles is hier heel anders dan in Nederland. Mijn eerste kamer was niet op en top en ik had dierengezelschap in mijn bed, wat via de airco bij mij in bed wou komen liggen. Daar was ik niet zo heel blij mee, dus heb ik een andere kamer kunnen regelen. Deze kamer is een stuk beter. We wonen hier met ongeveer 45 studenten en iedereen is Nederlanders. Veel komen hier voor hun stage en sommige om naar school te gaan en te werken. De meeste studenten wonen hier al 1 of 2 maanden, dus in het begin is dat wel wat lastig. Gelukkig is iedereen lief voor elkaar en je kant altijd wel met iemand mee rijden of met iemand ergens naartoe!

De eerste dagen heb ik vooral alles verkend. De wegen hier op Curacao zijn in 1 woord: bijzonder te noemen en er zit volgens mij geen enkele logica in. Het wordt dus nog een hele klus dat uit mijn hoofd te leren. Eigenlijk is de grote regel hier op Curacao dat er geen regel zijn haha, alles kan en alles mag!

Ik heb de afgelopen dagen al veel dingen ondernomen, omdat ik graag veel mensen wil leren kennen. Strand verkennen is natuurlijk prioriteit 1:P en verder uiteten geweest, uit geweest en het eiland verkennen. Ik heb net een auto opgehaald, zonder auto kan je hier niets beginnen. Ik had nog gevraagd of ik niet op mijn fiets je kon, maar toen werd ik echt uitgelachen haha. Op de fiets hier is echt geen optie hier als je na 6 maanden nog thuis wil komen. Dus ik ben al aardig aan het promoveren, ik ga van een snorfiets in Vilsteren naar een gazelle fiets in Zwolle naar een zwarte golf op Curacao;). Eigenlijk vallen alle auto’s hier bijna uit elkaar. Het is niet de vraag of je wat krijgt met de auto, maar meer wanneer, omdat de wegen hier niet zo piekfijn zijn als in Nederland. Ze doen hier ook niet echt aan verkeersborden of wegwijs borden, dus het is wel wenselijk dat ik de wegen snel uit mijn hoofd ga leren.

Dinsdag ben ik met Anne naar het strand geweest. Anne is een vriendin van Nienke uit Nederland. ik kende haar al een beetje vanuit Zwolle. We lagen lekker in het water te dopperen en toen kwam er een man uit Venezuela naar mij toe en vroeg in het zeer gebrekkig engels of ik een foto wou maken. Ik ging opstaan om een foto voor hem te maken, maar al snel bleek het dat hij juist met mij op de foto wou haha, ik heb me suf gelachen. Ik vond het wel grappig, dus ik wilde wel met hem op de foto. Voordat ik het door had stond de hele familie-Venezuela naast mij om allemaal met mij op de foto te gaan haha. Die mensen kwamen bij mij niet veel verder dan mijn navel. Schijnbaar was ik een 2 meter lopende attractie voor hun;).

Na het strand gingen Anne en ik boodschappen doen bij de Albert Heijn. Ja, je leest het goed Albert Heijn, echt precies hetzelfde als in Nederland. Helaas kreeg Anne daar een lekke band, dus wij als twee onwetende vrouwen een poging gedaan om de band te verwisselen. Gelukkig kwam even later onze redder in nood ‘meneer Antiliaan’ om ons te helpen. We hebben goed opgelet, zodat we straks zelf onze band kunnen vervangen en geen mannen meer nodig zijn. Daarna waren wij natuurlijk heel trots:P.

Ik zou eigenlijk morgen beginnen met werken bij Zanzibar, maar ik kreeg een mail dat ik aanstaande maandag ga beginnen. Dus kan nu nog even het eiland verkennen en aan alles wennen;)

Kusjes uit Curaçao

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Esra