Hi mensen,

Ik heb toch maar besloten af en toe een blog bij te houden, voor diegene die het leuk vindt om te lezen.

Mijn avontuur begon eigenlijk al op schiphol. Na een kus, knuffel en een traan van pap,mam, Jorien en Ryan, ben ik de douane door gegaan. Aangekomen bij de gate kreeg ik te horen dat ik samen met ongeveer 30 mensen overboekt was op de vlucht en dat het niet zeker was dat ik meekon met het vliegtuig. In het ergste geval kon ik niet mee en moest ik tot de dag erna wachten. Ik hoorde overal al dat niemand meer mee kon. Dit waren niet bepaald de leukste minuten in mijn leven. Na een uur wachten ben ik maar eens naar voren gelopen in de hoop dat ik nog mee zou kunnen. Vijf minuten voordat het vliegtuig zou vertrekken mocht ik als één van de laatste toch nog mee en dacht bij mijzelf dit is zeer oke haha! De vlucht is prima verlopen, ik heb in ieder geval geen honger gehad, want de KLM weet wel wat voeren is.

Eenmaal aangekomen was ik al meteen verkocht door de palmbomen haha. Ik werd opgehaald door een nederlandse man, dat was wel erg fijn want je kent natuurlijk niets. De eerste dagen hier zijn heel erg wennen, want je krijgt echt een cultuurshock, alles is hier heel anders dan in Nederland. Mijn eerste kamer was niet op en top en ik had dierengezelschap in mijn bed, wat via de airco bij mij in bed wou komen liggen. Daar was ik niet zo heel blij mee, dus heb ik een andere kamer kunnen regelen. Deze kamer is een stuk beter. We wonen hier met ongeveer 45 studenten en iedereen is Nederlanders. Veel komen hier voor hun stage en sommige om naar school te gaan en te werken. De meeste studenten wonen hier al 1 of 2 maanden, dus in het begin is dat wel wat lastig. Gelukkig is iedereen lief voor elkaar en je kant altijd wel met iemand mee rijden of met iemand ergens naartoe!

De eerste dagen heb ik vooral alles verkend. De wegen hier op Curacao zijn in 1 woord: bijzonder te noemen en er zit volgens mij geen enkele logica in. Het wordt dus nog een hele klus dat uit mijn hoofd te leren. Eigenlijk is de grote regel hier op Curacao dat er geen regel zijn haha, alles kan en alles mag!

Ik heb de afgelopen dagen al veel dingen ondernomen, omdat ik graag veel mensen wil leren kennen. Strand verkennen is natuurlijk prioriteit 1:P en verder uiteten geweest, uit geweest en het eiland verkennen. Ik heb net een auto opgehaald, zonder auto kan je hier niets beginnen. Ik had nog gevraagd of ik niet op mijn fiets je kon, maar toen werd ik echt uitgelachen haha. Op de fiets hier is echt geen optie hier als je na 6 maanden nog thuis wil komen. Dus ik ben al aardig aan het promoveren, ik ga van een snorfiets in Vilsteren naar een gazelle fiets in Zwolle naar een zwarte golf op Curacao;). Eigenlijk vallen alle auto’s hier bijna uit elkaar. Het is niet de vraag of je wat krijgt met de auto, maar meer wanneer, omdat de wegen hier niet zo piekfijn zijn als in Nederland. Ze doen hier ook niet echt aan verkeersborden of wegwijs borden, dus het is wel wenselijk dat ik de wegen snel uit mijn hoofd ga leren.

Dinsdag ben ik met Anne naar het strand geweest. Anne is een vriendin van Nienke uit Nederland. ik kende haar al een beetje vanuit Zwolle. We lagen lekker in het water te dopperen en toen kwam er een man uit Venezuela naar mij toe en vroeg in het zeer gebrekkig engels of ik een foto wou maken. Ik ging opstaan om een foto voor hem te maken, maar al snel bleek het dat hij juist met mij op de foto wou haha, ik heb me suf gelachen. Ik vond het wel grappig, dus ik wilde wel met hem op de foto. Voordat ik het door had stond de hele familie-Venezuela naast mij om allemaal met mij op de foto te gaan haha. Die mensen kwamen bij mij niet veel verder dan mijn navel. Schijnbaar was ik een 2 meter lopende attractie voor hun;).

Na het strand gingen Anne en ik boodschappen doen bij de Albert Heijn. Ja, je leest het goed Albert Heijn, echt precies hetzelfde als in Nederland. Helaas kreeg Anne daar een lekke band, dus wij als twee onwetende vrouwen een poging gedaan om de band te verwisselen. Gelukkig kwam even later onze redder in nood ‘meneer Antiliaan’ om ons te helpen. We hebben goed opgelet, zodat we straks zelf onze band kunnen vervangen en geen mannen meer nodig zijn. Daarna waren wij natuurlijk heel trots:P.

Ik zou eigenlijk morgen beginnen met werken bij Zanzibar, maar ik kreeg een mail dat ik aanstaande maandag ga beginnen. Dus kan nu nog even het eiland verkennen en aan alles wennen;)

Kusjes uit Curaçao